Кустава Валерыя

Валерыя Кустава (вядомая таксама як Валяры́на) — паэт, эсэіст, драматург, перакладнік, выканаўца песень.

Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў (2004) і Беларускага ПЭН-цэнтру (2009).

Удзельнік міжнародных літаратурных фэстаў у Беларусі, Украіне, Польшчы, Летуве, Туркмэніі, Нямеччыне і Швэцыі. Аўтар шэрагу песень, супрацоўнічае зь беларускімі кампазытарамі, ансамблямі і выканаўцамі. У тым ліку з ансамблем “Песьняры”. Асобныя творы перакладзеныя на нямецкую, францускую, швэдзкую, ангельскую, летувіскую, грузінскую, украінскую, польскую і расейскую мовы. Сама перакладае зь беларускай, расейскай, украінскай, польскай і інш.; аўтар шматлікіх публікацыяў у пэрыёдыцы: «Дзеяслоў», «Новы час», «Полымя», «Культура», «Arche» і інш., таксама папулярных замежных выданьняў.

Вершы Валярына вельмі розныя: ад філязофска-сур’ёзных да правакацыйна-хуліганскіх.

Біяграфія

Навучалася ў ДМШ №9, скончыла ДМШ №19 па клясе скрыпкі і фартэпіяна. Навучалася ў Ліцэі з тэатральным ухілам №136, скончыла беларускамоўную клясу СШ №211 (2002). Наведвала Беларускі Калегіюм — аддзяленьне «філязофія/літаратура» (2003), скончыла Польскі Інстытут у Менску (2003), Беларускі дзяржаўны унівэрсытэт культуры і мастацтваў (2007, дыплём з адзнакай, спэцыяльнасьць «Літаратурная работа», спэцыялізацыя — кінадраматургія), магістратуру Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў (2008, спэцыяльнасьць «Мастацтвазнаўства», спэцыялізацыя — кінатэлемастацтва) — мае ступень магістра мастацтвазнаўства. Працавала рэдактарам выдавецтва «Мастацкая літаратура» (2008—2009). Піша кандыдацкую дысэртацыю па творчасьці Ул. Караткевіча ў асьпірантуры БДАМ.

Творчасьць

Cама таго ня ведаючы, паставіла тры рэкорды ў гісторыі беларускай літаратуры:

· Першая нізка вершаў з прадмовай Алеся Разанава выйшла ў 6 гадоў у часопісе «Бярозка» (№9—10, 1992);
· Першы зборнік паэзіі «Кроў Сусьвету», з прадмовай В.Жуковіча быў надрукаваны, калі аўтарцы яшчэ ня споўнілася 12 гадоў;
· Сэкцыю паэзіі Саюза беларускіх пісьменьнікаў прайшла ў 16 гадоў (2002).

Бібліяграфія

· Кроў Сусьвету: вершы; Прадм. В.Жуковіча. — Мн.: Маст. літ., 1996. — с. 175.
· Каб неба сагрэць…: вершы; Прадм. Р.Барадуліна. — Мн.: Маст.літ., 2004. — 87 с.
· Тамсама: вершы. — Мн.: Маст. літ., 2006. — с. 150.

Супольныя праекты · Удзел у анталёгіі «Верш на Свабоду», Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагодзьдзе (2002);
· Удзел у аўдыёхрэстаматыі сучаснай беларускай літаратуры «Начная чытанка» (2007);
· Удзел у аўдыёхрэстаматыі беларускай бардаўскай песьні «Барды Свабоды» (2010).

Узнагароды

· Стыпэндыят спэцыяльнага фонду Прэзыдэнта РБ па падтрымцы таленавітай моладзі (1997) за кнігу «Кроў Сусьвету»;
· Дыплямант ІІ форума творчай моладзі «ХХІ стагодзьдзе — музыка надзеі» (1997);
· Ляўрэат Міжнароднага конкурсу вершаваных твораў, які праводзіўся пад эгідай ЮНЭСКА ў Парыжы (2000);
· Стыпэндыят Дзяржаўнай стыпэндыі дзеячам культуры і мастацтва, творчай моладзі РБ (2001);
· Ляўрэат cтыпендыі для маладых драматургаў імя Кандрата Крапівы (2003—2004);
· Стыпэндыят Балтыйскага цэнтру пісьменьнікаў і перакладнікаў у Швэцыі (2009);
· Ляўрэат прэміі часопіса «Дзеяслоў» «Залаты апостраф» у намінацыі «Паэзія» (2010);
· Стыпэндыят Літаратурнага Калёквіюма ў Бэрліне (2010)

Вонкавыя спасылкі

· Асабісты блог В.Куставай на Livejournal
· Суполка ў Кантакце, прысьвечаная творчасьці В. Куставай
· Стронка аўтара на сайце “Родныя вобразы”
· В. Жуковіч. Урыўку з прадмовы да кнігі «Кроў Сусьвету», асобныя вершы, 1996
· М. Южык «Мы будзем» (да творчага партрэта Валярыны Куставай), 2010
· Нізка вершаў “Веру ў каханьне!” у “Дзеяслове” №35 за 2008
· Эсэ «У абліччы адчаю» (Штрыхі да партрэту паэта Анатоля Сыса) у «Дзеяслове» №36 за 2008
· Нізка вершаў «Калыханка для Бога» у «Дзеяслове» №40, 2009
· Эсэ «Сны мае — Готланд» у «Новым часе» ад 31-01-2010
· Гутарка А. Паплаўскай з В. Куставай “Каб бачыць дзівосы – трэба самому быць дзівам” у “Дзеяслове” №44 за 2010 год.
· Эсэ да 110-годдзя Ул. Жылкі «VIVERE MEMENTO! (памятай пра жыццё!)» у «Новым часе» ад 02-05-2010
· Гутарка В.Куставай з Арнольдам Макміліным: “Беларусы зашмат цікавяцца Нобелеўскай прэміяй” у “Новым часе” ад 25-06-2010