Тварановіч Галіна

Паэты прыходзяць у жыццё з далечы раю маленства. Адчуванне радзімы дзяцінства, шчымлівай замілаванасці да найдаражэйшага кутка ў сусвеце, хаты з бярвенцаў, грудзей зямелькі, усяго навакольнага прыроднага космасу характэрна для гэтай паэткі. Роднасць са сваёй зямлёй, са сваім словам "настоена" ў яе на верасах з яе роднага Дараганава. Яе паэзія, яе слова жывяцца і жывуць спадчынна-дарагімі рэаліямі: ракою Пціч з яе дубамі; зорамі "над жніўным Дараганавам"; чарніцамі "з ягаднікоў маленства", верасам. Дастаткова прачытаць верш "Цеханавецкі збанок", каб зразумець, што верасы — гэта сімвал радзімы, дарагі і святы для паэткі.

Галіна Паўлаўна Тварановіч (дзявочае прозвішча — Сеўрук) нарадзілася 17 лютага 1955 года ў Дараганаве. Вучылася ў мясцовай сярэдняй школе. Першая настаўніца — Ганна Дзянісаўна Непачаловіч, "сардэчны, светлы чалавек", жонка беларускага паэта Янкі Непачаловіча. Сам Янка (Іван Данілавіч) Непачаловіч да 1967 г. працаваў у школе настаўнікам беларускай мовы і літаратуры. Менавіта пад яго кіраўніцтвам займалася Галя ў літаратурным гуртку, пісала ў "Піянер Беларусі", раённую газету, "Знамя юности". І пісала даволі актыўна. У школьным краязнаўчым музеі захавалася некалькі дзіцячых газет тых часоў, дзе надрукаваны вершы Г.Сеўрук. Яе сачыненні звычайна чыталіся ў класе ўслых, як адны з лепшых. Вельмі любіла чытаць кнігі, якія насіла торбамі з даволі багатай бібліятэкі школы-інтэрната, сельскай і школьнай.

Калі ў 1971 годзе ў Дараганава прыехала некалькі беларускіх пісьменнікаў і паэтаў — а гэта была падзея! — пасля іхняга выступлення падышла да Станіслава Пятровіча Шушкевіча са сваім альбомам газетных матэрыялаў. Чаму да яго? Мабыць, адчула ягоную асаблівую дабрыню, чалавечнасць. Упэўнена, што быў на гэта Лёс. С.П.Шушкевіч праглядзеў яе альбом, параіў пісаць далей і запісаў свой адрас. А праз нейкі час яна мела вялікую радасць, атрымаўшы паштоўку з Мінска ад самога паэта, у якой ён пацвердзіў выказанае пры сустрэчы.

Пасля сканчэння сярэдняй школы паступіла на філалагічны факультэт БДУ ў Мінску. Трапіла ў адну групу з малодшай дачкою Станіслава Пятровіча. Абставіны сышліся так, што першыя два студэнцкія гады пражыла на кватэры ў Шушкевічаў, што вельмі памагло адаптавацца ў гарадскіх умовах. I, зразумела, шмат далі размовы з самім гаспадаром, яго далікатнасць, тактоўнасць у адносінах з людзьмі

Пасля заканчэння БДУ (1977) працуе ў выдавецтве "Навука і тэхніка". Затым — аспірантура. Кіраўніком прызначылі Алеся Адамовіча. Ездзіла начытвацца паўднёвых славян і здаваць югаслаўскую літаратуру ў Маскву ў інстытут славяназнаўства і балканістыкі. З 1983 года працавала навуковым супрацоўнікам у інстытуце літаратуры Нацыянальнай Акадэміі Навук Беларусі. У 1985 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю, а ў 1999 — доктарскую.

З 1999 года выкладае ва Універсітэце ў Беластоку (Польшча). Выйшла замуж за вядомага беларускага паэта з Польшчы Яна Чыквіна. Пражывае ў горадзе Бельску-Падляскім. Актыўна прапагандуе беларускую літаратуру і праваслаўе.

Крыніца: Родам з Асіповіччыны