Дома

Каторы ўжо раз, цяпер — у адных толькі думках, з далёкіх краёў і дарог я вяртаюся ў родную хату. У сутарэнні сенцаў вобмацкам адшукваю настылую клямку, адчыняю цяжкія дзверы і бачу бацьку. Ён стаіць пасярэдзіне хаты, шырока расставіўшы ногі, у даўно знаёмай мне паласатай камізэльцы і каротка абрэзаных валёнках, пад капою сонечнай, як сакавіцкі снег за вокнамі, сівізны, хударлявы, трымае на запалых грудзях трафейную скрыпку, а смычок пілуе ды пілуе яе напалам. Скрыпка плача светлымі слязьмі Сольвейг, і ў тым месцы, дзе смычок дакранаецца да струн, ззяе сонечная плямка. Раптам скрыпка змаўкае. Бацька апускае на вочы белыя, у маршчынах, веі, нейкае імгненне стаіць нерухома. Глыбока ўздыхнуўшы, расплюшчвае вочы. Яны шчасліва смяюцца мне, і ў іх куточках я заўважаю зіхаткія сонечныя кропелькі. (фрагмент)

• Дата выхаду: 2023
• Copyright: © 2013 by Віктар Карамазаў; Copyright © 2023 by Kamunikat.org - ePub
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Падрыхтаванае на падставе: Карамазаў Віктар, Выбраныя творы. Беларускі кніга­збор: Серыя 1. Мастацкая літаратура. — Мінск: Кніга­збор, 2013. — 576 с. : [8] с. іл.