Гукі жыцця

Гукі прачынаюцца вясной. Гукі жыцця. Ідучы вуліцаю, ловіш шоргат машын — нязграбную аздобу спрэс атручанага цывілізацыяй жыцця, старонішся віску тармазоў — ці не на цябе скіравала знячэў тая цывілізацыя? — і раптам побач, над вухам, за невысокенькай — каторая з боку Мойкі — агароджай Летняга саду чуеш тое, ад чаго ўжо амаль адвык: задзірыстае і па-вясноваму бадзёрае «ціў-ціў!». Вераб’і! Дзе яны? Не паварочваеш галавы, бо тады спознішся на аўтобус, а ён вось-вось кранецца — трэба дагнаць! — і ў тваім арсенале — толькі вуха, не вока! але памяць выратуе — дапоўніць і ўзгадае ўсё: і шумлівую шпачыную бойку з вераб’ямі — кожны год адну і тую, і несупынны клёхт ледзь бачнага ў вышыні жаўранка — гукі прачынаюцца вясной, гукі жыцця! — узгадае і таго маленькага хлапчука, што, задраўшы галаву, высочвае ў слепкай сінечы драбнюткую кропачку — нябачнага з зямлі певуна, а па раллі — смела шпацыруюць гракі, спраўляючы пасля доўгай зімы раскошны веснавы баль.(фрагмэнт)

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2004
• Выдавец: Беларускі кнігазбор
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура, Грамадзтва
• Кнігазбор: Kamunikat.org