І я ўспомніў...

Быў месяц марац. Не сакавік – марац. Бо ў гэты час па Менску, як і па ўсёй краіне, марцавалі каты. Было сьнежна-сьнежна і чыста-чыста, бо сьнег усю зіму сыпаў ды падмярзаў, не сплываючы, і ў гэтай сьнежнай чысьціні каты схуднелі ад блуду, выстагналіся да хрыпаты, ажно вочы павыкатваліся з калматай поўсьці, паналіваліся жахлівай чырваньню. На небе закрамянела поўня, пачыналася яшчэ адна марцовая ноч, калі з пад’езду шматпавярховіка ў адчыненыя дзьверы выйшлі Рэпка і Птушка, чорныя кошачкі, за імі выскачыў Маркіз, яшчэ нядаўна вясковы закарэлы дварнячок, а з восені сталічны вы-глянцаваны кавалер, і за Маркізам – два вядомыя мастакі прыблізна адных гадоў, для маладзіц яшчэ не перасьпелыя, часова нават не жанатыя. (фрагмент)

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2005
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура
• Copyright: © 2005 by Дзеяслоў; Copyright © 2005 by Віктар Карамазаў; Copyright © 2021 by Kamunikat.org - ePub
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Падрыхтаванае на падставе: Карамазаў Віктар, І я ўспомніў... Навэлы; Дзеяслоў, Лiтаратурна-мастацкі часопіс 15/2005; с. 88-95