Danuta Kuczyńska urodziła się 1 kwietnia 1938 roku w Derkaczach (pow. Wołkowyski) w rodzinie inteligenckiej Aleksandra Olszaka i Marii z domu Ditrych. Dwojga imion Danuta Teresa, ale posługuje się tylko pierwszym. Rodzice byli nauczycielami. Ma siostrę Irenę (ur. 22 IX 1934), pielęgniarkę i brata Bogusława (ur. 16 VI 1940), nauczyciela historii. Zamężna – nosiła nazwisko Mańkowska, a obecnie Kuczyńska. Болей »

Chciałem pogadać z nim, bez pośpiechu, ale nie dał dojść do słowa; wcale nie dlatego, że gaduła, bo to nie tak. Zwyczajnie, miał mi wiele do powiedzenia, więc mówił, a ja przez cały czas słuchałem. — Żeby człowiek wiedział, co go jeszcze w życiu czeka, to chyba powiesiłby się nie czując większego strachu — zaczął od tandetnych jakie rozlegają się nieraz w trakcie pijatyk, narzekań. — Można, cholera, tylko się 'dziwić radości ojców... Болей »

Ukazuje się kolejny tom Act Collegii Suprasliensis poświęcony zagadnieniom ważnym, ale wciąż mało popularnym w badaniach nad rolą małego miasta jako miejsca bytowania ludzi, rolą jego przestrzeni. Powszechnie wiadomo, że ludzie nadają znaczenie zarówno przestrzeni, jak i miejscu, wizualny, indywidualny i oryginalny obraz materialny, a także duchowy, który można często nazwać mitycznym. Współczesne, polskie małe miasta to najczęściej w p... Болей »

Wiek XVII był okresem istotnych rozstrzygnięć w sprawach Kościoła prawosławnego. Siedemnastowieczne dzieje Cerkwi prawosławnej w Rzeczypospolitej są w znacznym stopniu znane a ostatnie lata przyniosły wiele cennych opracowań historycznych. W niewielkim stopniu wiemy o postawie społeczeństwa ruskiego wobec zachodzących polityczno-religijnych zmian w kraju i zagranicą. Problematyka dotyczy różnych grup społecznych: duchowieństwa, magnater... Болей »

Józef Jaroszewicz był magistrem prawa, profesorem Uniwersytetu Wileńskiego na katedrze prawa litewsko-polskiego, dyplomacji i statystyki, świetnym historykiem Podlasia, Litwy, Białorusi i Ukrainy. Urodził się w 1793 r. w rodzinie bielszczanina Benedykta Jaroszewicza, tytułującego się prawami szlacheckimi. Od kilku już lat Benedykt pełnił funkcję pisarza bielskich ksiąg radzieckich, a od 1796 r. był pisarzem miejskim sądowym. Oprócz sweg... Болей »

Razhladany dałavach rukapis „Al kitab” napisany pakryvicku (pa-biełarusku) arabskimi litarami i naleža da davoli bahataj kryvickaj litaratury arabskim pismom (religijnaj litaratury kryvickich musulman). Ja apisau jaho ŭ „Slavii” XII, 3-4, tam-ža nadrukavaŭ viedańni pra kryvickuju litaraturu arabskim piśmom naahuł, nadrukavaŭ tak-ža pryncypy transkrypcy „Al kitabu” z arabskaha piśma na łacinskaje dy karocieńka padaŭ historyju kryvickich ... Болей »

Юрка Геніюш, сын знакамітай беларускай паэткі Ларысы Геніюш, пайшоў з жыцця заўчасна, пакінуўшы пасля сябе толькі невялічкі зборнічак апавяданняў. Талент пісьменніка не паспеў напоўніцу раскрыцца, але і тых кароткіх твораў дастаткова, каб сцвердзіць, што гэта насамрэч талент, які, дарэчы, абгрунтаваны і выхаваннем, і паходжаннем, і спосабам мыслення, прышчэпленым з малых гадоў адзінаму дзіцяці ў беларускай інтэлігенцкай сям’і, які разам... Болей »

У 1994 годзе неяк самі сабой напісаліся некалькі тэкстаў. Гэта былі „Аліцыя", „Болек i Лёлек", „ЛаЛаЛаЛа", „Майская песьня", На той час я пісаў тэксты спэцыяльна для Kaci Камоцкай, але гэтыя новыя ві давочна не пасавалі да эстэтыкі НОВАГА НЕБА, Відаць, тады й ўзьнікла iдэя рэалізаваць новы супольны праект. Назва Narodny Albom прыдумалася адразу, i ншых варыянтаў не было. Першай, так мовіць, „запрошанай асобай" быў Лявон Вольскі, які, зр... Болей »

Książka ta - jak może sugerować tytuł - nie jest ani podręcznikiem, ani chronologicznie uporządkowanym zapisem historycznych dziejów Białorusi. Potrzeba jej wydania narodziła się dawno. Po to, by w popularnej formie odpowiedzieć na podstawowe białoruskie pytania. Jest adresowana do zwyczajnych czytelników, zarówno Białorusinów, jak i Polaków, którzy czasem interesują się białoruską historią i kulturą. Dlatego została napisana po polsku.... Болей »

Іракезы перад важнай сустрэчай абменьвалі вартасныя прадметы, гэтак званыя вампумы, значыцца, паясы з пацеркаў, зробленых з ракавін, якія прадстаўлялі разнастайныя ўзоры і сімвалы. Індзейцы гаварылі пра іх як аб "рэчах, якія выклікаюць працягванне рук у другой асобы" - прыняццё вампума абазначала адабрэнне братэрскага жэсту ды прызнанне, што словы абдароўваючага будуць мець значэнне, што яго ўвогуле будуць слухаць. Гэтага менавіта мы ха... Болей »