- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Людка Зязюля — самая звычайная кабецiна: не маладая ўжо, але i не старая. Карацей, трыццаць два гады. Для жанчыны, вядома, узрост, ды гэта яшчэ як паглядзець. Можна нават i пра замужжа памарыць, ды Людцы не хочацца. Досыць ужо, налiзалася: у дваццаць дзевяць адной застацца — не дужа прыемна. Добра яшчэ, што Юзiк пакiнуў яе ў абстаўленай двухпакаёўцы амаль у цэнтры горада. На дзяцей у яго моцы не хапiла, хоць i валiў ён Людку то на канапу, а то i проста на падлогу, на пульхны дыван часта, драпежна i карыстаўся ёю груба, як нейкай абрыдлай рэччу. Адно што казаў звычайна пасля: "Ладна трубы прачысцiў". I адразу ж засынаў. (фрагмент)