- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Zbucz należy do grona podlaskich miejscowości z najstarszą metryką: Już w dziewiątym wieku naszej ery istniał tu gród, stanowiący centrum plemienne dla pewnego terytorium. Gród był drewniany, o czym świadczą zachowane w jego wałach konstrukcje. Ludność zasiedlała te okolice również w wiekach następnych. Z ХI-ХII wieku pochodzi cmentarzysko na Hrabniaku. Obok drehowickich kurhanów zachowały się tu groby w obstawach kamiennych. Stare tradycje osadnicze kontynuował Zbucz nowożytny, po raz pierwszy ; wzmiankowany w 1556 г., kiedy należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wieś wchodziła w skład leśnictwa bielskiego. Była osadzona na 20 włókach ziemi i stanowiła centrum wójtostwa, obejmującego cztery wsie. Z Lustracji Leśnictwa Bielskiego z 1576 roku - dowiadujemy się, że wójtami zbuckimi byli Daniłowicze. W Zbuczu posiadali oni dwie włóki gruntu zwolnionego od podatków. Z pozostałych 18 włók mieszkańcy płacili czynsz i zobowiązani byli dostarczać leśniezem" po 2 beczki owsa, beczkę żyta, wóz siana, gęsi, kury, jajka oraz niewody do łowienia ryb. Na zobowiązania pieniężne składało się także młynowe oraz wyrubne. W Zbuczu działała wówczas karczma piwna. A w karczmie, jak to w karczmie, musiała być muzyka. Najpewniej grano na dudach i ówczesnych instrumentach strunowych. W 1572 r. królowa Anna Jagiellonka wydała dekret dotyczący powinności mieszkańców Zbucza wobec władz leśnictwa. Czternaście lat później monarchini rozsądzała spór Zbuczan o grunta z sąsiednimi Morzanami.