- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Не трэба быць асабліва назіральным, каб заўважыць відавочнае: з жыцця беларусаў знік святочны настрой. Растаў, выпарыўся, як туман у лагчыне перад спякотным днём. Святы ў календары засталіся, а настрой святочны прапаў. Вось і нядаўняе 8 Сакавіка, нягледзячы на тры выхадныя дні, прайшло неяк нязвыкла будзённа. Паныла спяшаліся на вуліцах мужчыны з букетамі. Паныла піхалі перад сабою возікі з прадуктамі для святочнага застолля маладзіцы ў супермаркетах. Паныла віншаваў сваіх работніц па БТ дырэктар нейкага завода. Прычына гэтай паўсюднай паныласці адна – той тэрор, які распачала дзяржава супраць свайго ж народа. Ён працягваецца месяц за месяцам, ужо больш за паўгода, і, як выглядае, ніхто з улад ашалелую рэпрэсіўную машыну спыняць не збіраецца. Людзей хапаюць на вуліцах, у працоўных кабінетах, у крамах, у электрычках, ва ўласных хатах і кватэрах. Людзей розных прафесій, розных сацыяльных становішчаў, розных узростаў. Хапаюць – напаказ – масава, публічна і жорстка. Каб застрашыць прысутных, каб тыя ведалі, што заўтра можа прыйсці іхняя чарга. Жывучы ў такім напружаным чаканні, святочнага настрою і дома не знойдзеш, і ў суседа не пазычыш. Як спрадвеку казалі ў народзе: не да каляды, калі поўна хата бяды. 7 сакавіка напоўнілася бядой хата выкладчыцы Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта транспарту Валерыі Дзяцук.