Ніва 19 (2295)

Хаця май у гэтым годзе традыцыйна пачаўся мнагадзённым святкаваннем, аднак першамайскія шэсці не прыцягнулі на вуліцы, так як раней бывала, мільёнаў людзей. Нават у краінах, узніклых на руінах Савецкага Саюза, ад некалькіх гадоў з чырвонымі сцяжкамі выходзяць прыгорбленыя перажытымі гадамі і медалямі ветэраны працы і змагання за сацыялізм. Паводле апытальнікаў, 80 працэнтаў дзяцей у маскоўскіх школах не ведаюць кім быў Ленін, хаця іх бацькі дэкламавалі вершы і спявалі песні пра Ільіча быццам рэлігійныя гімны. У пяцідзесятыя гады, нават у Польшчы, удзел у першамайскіх шэсцях быў патрыятычным абавязкам. Да вёсак прыязджалі грузавікі з лаўкамі і бралі сялян на мітынгі і дэманстрацыі, якія адбываліся ва ўсіх павятовых гарадах. У крамах з’яўляліся тавары, якія звычайна бывалі рэдкасцю на прылаўках. Атмасфера агульнага святкавання ахоплівала ўсе праслойкі грамадства. Ніхто не аспрэчваў сэнсу першамайскіх урачыстасцей. Сродкі масавай інфармацыі паведамлялі пра шэсці ў сталіцах усходніх і заходніх краін, пра рэпрэсіі супраць удзельнікаў дэманстрацый у дзяржавах, у якіх існавалі некамуністычныя дыктатарскія рэжымы. (Я. Мірановіч, Прызабытыя пралетарскія святы, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Беласток
• Дата выхаду: 2000-05-07
• Рэдактар: Луба Віталь
• Выдавец: Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Copyright: © 1999-2009 by Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Кнігазбор: Kamunikat.org