Новы Час 37/2008

Пачалося з Дзядоў. У пэўных колах стала папулярнай думка, паводле якой падзеі ў Беларусі 1990–1991 гадоў (найперш, аднаўленне незалежнасці) былі, з большага, праявай агульнай дэмакратычнай тэндэнцыі ва Усходняй Еўропе і ў СССР («хваля несла»), і БНФ на чале з Пазьняком толькі «ўдала скарыстаў» шанец. Гэта не так. Калі ў краінах Усходняй Еўропы, якія мелі суверэнітэт, вырашалася праблема дэмакратызацыі, то перад рэспублікамі былога СССР стаяла мэта непараўнальна больш цяжкая — суверэнізацыя. Патрабавалася разбурыць адну з самых магутных і антыгуманных імперыяў у гісторыі чалавецтва, якая (і гэта было неаднаразова прадэманстравана) не спынялася ў выбары сродкаў для захавання свайго існавання. Адсюль вынікае: шмат што ў рэалізацыі ідэі распаду савецкай імперыі залежала ад таго, хто пачне і — як пачне. Бясспрэчна, што крывавы гвалтоўны пачатак паставіў бы крыж на памкненнях паняволеных народаў (як, між іншым, адбывалася з ідэяй дэмакратызацыі раней у той жа Усходняй Еўропе: Масква перыядычна ўчыняла «аўтадафэ» ці то ў Будапешце (1956), ці то ў Празе (1968), і жорсткага прыкладу хапала на дзесяць і болей гадоў «спакою»)... (фрагмэнт)

• Месца выхаду: Менск
• Дата выхаду: 2008-10-31
• Рэдактар: Анісім Алена, Кароль Аляксей
• Выдавец: Прыватнае выдавецкае унітарнае прадпрыемства Час навінаў
• Выдавецтва/ друкарня: УП Плутас-Маркет
• Copyright: © 2008 by Новы Час
• Кнігазбор: Kamunikat.org