Ваўчыная яма

Найбольш яскравым прыкладам твораў апошніх гадоў В. Быкава з’яўляецца аповесць “Ваўчыная яма”. Адзінота і трагізм чалавечага існавання, дарэмныя імкненні іх пераадолець, сэнсастрата – галоўныя прыкметы дадзенага твора, якія прымушаюць па-новаму асэнсоўваць беларускую літаратуру і адлюстраваную ў ёй рэчаіснасць. “Ваўчыная яма” – твор гуманістычны, але адначасова і анты-чалавечны. Здаецца, у ім дзейнічаюць пэўныя героі, але яны не маюць нават імёнаў: проста салдат, проста Бомж. Ідучы рознымі жыццёвымі шляхамі, сышліся яны разам у страшным месцы – чарнобыльскай зоне, якая і стала іх апошнім прытулкам. Салдат-дэзерцір дзевятнаццаці гадоў ды стары алкаголік наўрад ці меркавалі калі-небудзь скончыць жыццё паяданнем жабаў з забруджанага балота, апынуўшыся ў ваўчынай яме, выкапанай чалавецтвам для сваіх блудных сыноў: “…каму хочацца лішні раз лезці ў атамнае пекла? Не хацелася і салдату, але во мусіў”.

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2001
• Выдавец: Кніга
• Памеры: 260 с., іл., 10 см
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура
• Copyright: © 2001 by Быкаў В.
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Вокладка з выданьня: Аповесці: для сярэд. і ст. шк. узросту / прадм. М. Тычыны. – Мінск: Мастацкая літаратура, 2009. – 350 с. – (Школьная бібліятэка).