- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Мне часта сняцца сны. Адны і тыя ж. Ад гэтых сноў я прачынаюся і потым доўга не магу заснуць. Я ляжу, пазіраю ў цемнату, слухаю глухую цішыню ночы і думаю. Успамінаю. Ці так было тады, як мне цяпер сніцца? Я ляжу і ўспамінаю. А потым ужо не ведаю, што мне саснілася, а што я сам успомніў. Мне хочацца звязаць свае сны, звязаць ніткаю таго, што было паміж імі, што было пасля іх, але як ні стараюся я ўтрымаць канец гэтай ніткі, каб потым стачыць з другім канцом, нітка выплывае з маіх рук, абрываецца. Быццам паміж адным і другім сном не было нічога… Быццам і мяне не было. А можа, такая ўжо чалавечая памяць — яна рвецца, як тая нітка, пакідаючы ў руках то карацейшыя, то даўжэйшыя кавалкі, акурат такія, каб іх можна было пазавязваць у вузлы. Вузлы памяці… Вузлы сноў… (фрагмент)