- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Kiedy Karol Wojtyła pisał poemat „Myśląc Ojczyzna...”, w polu Jego refleksji pozostawała, jak wiadomo, Polska. Kiedy się jednak ów poemat czyta, zwłaszcza mając w pamięci niestrudzone pielgrzymki Jana Pawła II do wszystkich ludów Ziemi, dostrzega się uniwersalność tych prawd: jak ta o „strumieniu mowy / wzbierającym historią”, o „ludzie żyjącym w sercu własnej mowy”. Ojczyzna żyje w domu rodzinnym, historii i kulturze, a najpierw – ojczyzna żyje w języku. Człowiek bytuje w przestrzeni języka rodzimego, a zarazem - ta przestrzeń mowy jest wciąż tworzona, kształtowana. Język to żywa, „czująca” przestrzeń. W mowie wyraża się prawda o człowieku i o narodzie. I w mowie rozróżnia człowiek prawdę o sobie i świecie od fałszu o świecie i samym sobie. Nie da się poczucia Ojczyzny oddzielić od języka, jak nie można języka oddzielić od narodu. (T. Jabłońska, Posłowie, фрагмэнт)