- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Кажуць, мы ўсе вызначаны дзяцінствам. Мяне вызначыў бабулін хутар (бабуля вымаўляла “футар”). Тое, што ў дзяцінстве здавалася натуральным, сёння ўспрымаецца як страчаны Эдэм. Заходняя Беларусь. Нясвіжчына. Пашчасціла ж мне быць звязанаю з гэтымі мясцінамі. Штогод прыязджаю на могілкі ў Вялікую Лысіцу... Болей »
Раз на месяц мы з Наташай ездзім у супермаркет. Каля нашага інтэрната ёсць толькі адна крамка саўдэпаўскага тыпу, што ў народзе абазначаюцца як “быдлашоп”. З півам і пельменямі ў выглядзе асноўнага асартыменту. Наташа кажа, што да майго з’яўлення ў інтэрнаце траціла там процьму грошай на няякасныя прадукты.... Болей »
Як сустрэцца з чалавекам у Горадзе? Горад не самы вялікі на свеце, але тут так лёгка згубіцца, расцекчыся, як туман над ракой. І калі, здаралася, вы на імгненне лавілі на сабе ўчэпісты, як у коткі, стомлены погляд, то хутчэй за ўсё вы хударлявы мужчына, апрануты ў кашулю і пацёртыя джынсы, і на выгляд... Болей »
...Так, на далонях застаўся вецер. Твой вецер, Т., твой асірацела-сцюдзёны сёння і гарэзліва-ўсмешны ўчора... Так, тым часам, а можа і па-за асіметрыяй часу. Калі ўсе гадзіннікі, якія існуюць ці існавалі альбо яшчэ толькі нараджаюцца для наступнага існавання, усе яны чакана, але знянацку, усе разам парушылі... Болей »
Сёння яна абавязкова падыдзе да яго і спытае. Пра што? Няважна. Галоўнае падысці. Асмеліцца. Столькі мае спытаць! Ці ён з Вільні? Чаму зараз у Яраслаўлі? Што гэта за кніга – “Вянок”? За апошні месяц ледзьве не штодня назірала за ім у гэтай бібліятэцы. Ягоны стол ля вакна. Яна аблюбавала сабе месца праз... Болей »
Мяккая лясная дарога, пясчанка, вывела з хвойніка на прагал. Яна вяла і далей, у лес насупраць, але нечакана для самога сябе, як што знянацку падштурхнула, я спыніў машыну. Справа ад дарогі за прыгрэтымі вясновым сонцам маладымі бярозкамі пад абвіслай на зламаных кроквах страхою з грудам пабітага замшэла-зялёнага... Болей »
На першы погляд Антон Дворжык нічым не вылучаўся сярод сваіх аднагодкаў – і калі вучыўся ў школе, і калі студыяваў на факультэце псіхалогіі ва ўніверы, і потым, калі пайшоў на “свае хлябы” ў Інстытут малекулярнай псіхалогіі. Адным словам, быў просты як граблі і прадсказальны, як выбары ў СССР. Ціхі... Болей »
Насценны гадзіннік у шыкоўна абстаўленай гарадской аднапакаёўцы ахрыплым ад стараннасці ці мо ад наліплага пылу – хоць, здавалася, адкуль бярэцца пыл на вышыні васямнаццатага паверха – пракукаваў дванаццаць вечаровых разоў і сцішыўся да наступнага кукавання. Антон уздрыгнуў і механічна зірнуў у ніжні... Болей »
У тую вясну мне здорава не пашэнціла – прастудзіўся ў камандзіроўцы, як на ветраным прыпынку чакаў аўтобуса, і захварэў на запаленьне лёгкіх. Два тыдні праляжаў у больніцы, а як выпісаўся, яшчэ колькі часу ня мог давесьці да ладу здароўе, і наш мясцком, зважаючы на маю хваробу, выбіў у аблсаўпрофе пуцёўку... Болей »
Każdy naród ma swój raj – Niemcy swój niemiecki, Ukraińcy – swój, ukraiński, Polacy – swój polski. Przy czym do polskiego raju mogą trafić dusze polskiego pochodzenia, obywatele pierwszej i drugiej Rzeczy Pospolitej, a także mieszkańcy kresów wschodnich, posiadacze paszportu polskiego albo „Karty Polaka”. Poza... Болей »