- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Сярод начы раптам пачулася мелодыя, якая разбудзіла Агату, але спрасоння не магла яна даўмецца, што гэта за музыка. А потым пачуўся выразны піск, які метадычна паўтараўся. Цяпер яна ўсё зразумела: мабільнік патрабуе зарадкі. “От дурная баба. Чаму я ўвечары не паставіла яго на падзарадку? І Ганну пабудзіла”,–... Болей »
“…Даўней на Беларусі акрамя простых людзей жылі ваўкалакі, істоты злыя і сквапныя, багацце ім даваў чорт, а з простых людцаў жылле яны цягнулі ўжо самі. Удзень яны сноўдалі ў абліччы чалавека, а вось уначы… уначы наставала жуда і паніка – тыя істоты гублялі чалавечае аблічча і рабіліся ненажэрнымі звярамі... Болей »
З якога боку ні падступайся – усё адно будзе Парыж! Калі згадаць, як мы з Вольгай у далёкай маладосці мелі намер на шлюб, то Парыж там прысутнічаў. Бесклапотнага і заможнага жыцця будучай жонцы я не абяцаў, але дакляраваў, што ў горад, дзе свята заўжды з табою, выберамся абавязкова. Чаго не наабяцаеш... Болей »
Кажуць, у адной вельмі старой картавай калодзе ёсць цікавая карта з выяваю старога ў плашчы. У залежнасці ад густаў эпохі той стары мае розны выгляд. Часам ён карпач, часам – высокі і мажны. Бывае, твар яго адкрыты, часцей – захінуты капюшонам. Розняцца тло, колер адзення, дэталі. Нязменнае толькі адно... Болей »
У вечназялёным раі, у светлым пакоі сабраліся госці невядома на якое свята. Не пазнаю я іх, хто яны такія. За сівымі бародамі мужчынаў хаваюцца іх гады, а барозны зморшчынаў аплялі твары жанчын. Чаму і навошта яны тут? Ажно бачу сваіх дзядулю і бабулю. Можа, госці сабраліся адзначыць стагоддзе іх вяселля?... Болей »
Людзі – што дрэвы. Стаяць паблізу, але не робяць ані кроку насустрач. Хіба некаторыя карэннем сплятуцца ці галінамі дакрануцца. Але гэта на волі. У шпітальнай палаце – усё іначай. Ужо праз пару гадзінаў невыразныя жаночыя цені набываюць імёны і абрысы, а пад вечар падрабязныя гісторыі хваробы з кожнага... Болей »
Ранішні аўтобус з райцэнтра, у якім я быў адзіным пасажырам, на поўнай хуткасці ўкаціўся ў вёску, пранёсся па яшчэ пустой, вільготнай пасля начнога дажджу вуліцы, узляцеў на пагорак да будынка сельсавета, дзе яго ўжо чакалі з дзясятак вяскоўцаў. Мімаходзь вітаючыся са мной, яны жвава, з тлумам, падаліся... Болей »
У кнігу ўвашлі вершы розных гадоў. Яны аб’яднаны ў тры раздзелы: “Крохкі пласт жыцця”, “Ціхая далеч душы”, “Пад другім вуглом”.... Болей »
У паэтычнай творчасці Міколы Маладзіка усё, як у жыцці: ёсць свае вяршыні, уздымы, знаходкі, бясконцыя пошукі, непрадказальныя павароты, моманты поўнага змірэння і адчайнага бунтарства, філасофскай узвышаннасці і яднанасці з усім звычайным, зямным... Біяграфія душэўных пошукаў творчай натуры... Здаецца... Болей »
Я бягу следам за міліцэйскай машынай, што паволі, калоцячыся на калдобінах, едзе па дарозе. З-пад колаў вылятае густая пылюка, якая рэжа вочы, трашчыць на зубах і салодка свярбіць у горле. Пад’ехаўшы да збітага з дошак барака – яго ў нас называюць «інтэрнатам», – машына спыняецца і на момант знікае ў... Болей »