- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Я не адношу сябе да тых пісьменнікаў, якія пішуць пра вайну. Таму што сапраўды не пішу пра вайну, яе бітвы і атакі. Героі маіх аповесцей «Высакосны год», «Суд у Слабадзе» ідуць нібы па ўзбочыне вайны. Іх лёс — гэта больш рэха вайны, яе спараджэнне. У гэтым сэнсе, калі перафразіраваць вядомае выслоўе: усе мы выйшлі з вайны. Выйшлі з яе і мае героі — не салдаты, не генералы — дзеці, жанчыны, старыя. Права пісаць пра вайну як пра вайну заваявалі ў далекаватых ужо сорак першым — сорак пятым тыя, хто непасрэдна ўдзельнічалі ў ёй, для каго яна не толькі гісторыя, а частка ўласнага жыцця. І ў шырокім патоку прозы пра вайну мне пакуль што не даводзілася чытаць кнігі, напісаныя лепш, чым тая, што напісана самім удзельнікам вайны. (фрагмент)