- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
1981-1991 гады — надзвычайнае, лёсавызначальнае для Беларусі дзесяцігодзьдзе. Няма патрэбы нагадваць пра глябальныя грамадзка-палітычныя ўзрушэньні таго пэрыяду, якія прывялі да зьмены гістарычнай парадыгмы. Але ня менш радыкальнаю была й трансфармацыя культурнай парадыгмы. У гэты час у мастацтва прыйшло... Болей »
Працы А.Р.Ч гранічна насычаныя афэктам. Але, калі ўжо мы параўноўваем яго з Уоргалам, калі ён нам яго нагадвае, можна зрабіць яшчэ адзін крок наперад: на знакамітых палотнах Уоргала мы бачым зорак экрану, у А.Р.Ч. ж -збрыджаныя твары, ахвяры, монстры. Цяжка зразумець - гэта мутацыя, вынік абязьвечваньня... Болей »
Дзе жыве Вашкевіч? У кампутарных інсталяцыях? У абсурдысцкім жывапісе? У мінімалісцкай графіцы? У пачціва-правакацыйных рэпліках Гольбэйна, Мікелянджэла й Уоргала? У гульнях з аматарскім фота й старымі часопісамі? Ці ў забавах з прастораю ўласных экспазыцыяў? Паўсюль. I нідзе. Аўтар умее хутка бегаць.... Болей »
Шаноўны (закрэсьлена). Паважаны (закрэсьлена). Сьцяпан Цім… (закрэсьлена). Не, і яшчэ раз не! Ніякі ты не шаноўны, не паважаны; не падымаецца рука пісаць і не паварочваецца язык называць цябе пабацьку і на “вы”, таксама як і адмаўляюцца вочы верыць таму, што сёньня ўбачылі: у газеце... тваё фота! З... Болей »
Вулка была пабудаваная яшчэ за царом Гарохам. Вулка — гэта ня хаты з прыбудовамі, не агароджы перад гэтымі хатамі, нават не шчарбаты брук на ёй. Не, яна была сама па сабе: вулка дый вулка! Гэта была адметная зьява чалавечай культуры, бо стваралася не чалавечым розумам, не людскімі рукамі і не сьвядомай... Болей »
Надарылася мне ў Кёльне паглядзець рэтрасьпектыўную выставу Казіміра Малевіча. Бадай, усё, што стварыў славуты мастак, ды яшчэ палотны, кераміка вучняў... Здавалася, канца ня будзе абвешаным карцінамі сьценам. А я з цікавасьцю доўжыў і доўжыў свой шлях ад аднаго твору — да другога, ад аднаго, існага... Болей »
“Запамінайце”, — казаў ён. Вучні амаль ня слухалі яго, але Настаўніка гэта непакоіла мала. “Калі хоць адзін з іх засвоіць, задасьць сабе пытаньне і зацікавіцца — дык, значыць, маё існаваньне і мая праца ня будуць марнымі”. “Запамі-найце, — казаў ён, — і вы калі-небудзь усьвядоміце прызнаньне неабавязковасьці... Болей »
Ён зайшоў у маленькі рэдакцыйны пакойчык, як заўсёды, без стуку, рашуча і нечакана. Раптам расчы-няюцца дзьверы, і вось ён — Віктар Карамазаў усёй сваёй мажной постацьцю: ці то дзьверы вузкія, ці сам шырокі. Дзьверы як дзьверы, стандартныя, для ўсіх. Значыць, вінаватыя плечы. Галава ў вянку сівых распатланых... Болей »
Абмаляваць сёньняшні стан нацыянальнай літара-туры — задача, шчыра кажучы, вартая падручніка і калектыву аўтарытэтных аўтараў. Літаратура — жывы арганізм, з ягонымі хваробамі і этапамі біялагічнага разьвіцьця, з унутранымі пухлінамі і ранамі, што нанесеныя звонку. І мы, клетачкі гэтага яшчэ жывога, нягледзячы... Болей »
Кніга апавядае пра жыццё і творчасць мастакоў: Пётру Мірановіча, Міхася Калініна, Аркадзя Салаўёва, Дзімітрыя Гадыцкага-Цвірку і Аляксандру Бельцаву, невядомых ў гісторыі беларускага мастацтва. Шматгадовая даследчая праца ў архівах, музеях, галерэях і бібліятэках розных краін, успаміны людзей, сталі... Болей »
Што б пра нашае Пуцькава людзі ні казалі, але вёска гэтая — самая звычайная. Ня лепшая і ня горшая за іншыя. Калі раённая газета “Колер Ільіча” пачала была друкаваць цыкл: “Незвычайныя людзі нашае Бацькаўшчыны”, дык нават Іван Капаніца быў успрыняты ня як нейкі феномен, а як самы звычайны грамадзянін... Болей »
Сумным восеньскім днём празаік Аскольд Марцэвіч сядзеў за кампутарам і пісаў чарговы аповед. Сівенькае, алавянай водцені паўсьвятло цэдзілася ў вокны, наганяла дрымоту, крывіла абамлелым позехам пісьменьніцкі рот, і Аскольд, штохвілі зяхаючы, крэкаў ды паціраў задумліва-маршчыністы лабешнік. І пасьля... Болей »
Світанкі былі асмужана сцішаныя, але зацята жорсткія. Так паранена-крывава глядзела сонца з прыземленых даляглядаў на не ацепленыя яшчэ халодныя людскія котлішчы. І міжволі пасля ночы першы позірк быў на зямлю, сабе пад ногі. А ці няма шэрані, снегава-лядовых слядоў на траве. Пакуль не было. Зямля сачыла... Болей »
Перед читателем прошла изобразительная и поэтическая летопись нашей страны. Художники и поэты в своих взволнованных, насыщенных внутренней лирикой и гражданственной искренностью произведениях запечатлели этапы большого пути своей социалистической Отчизны. «Мы должны дорожить каждым годом нашей 70-летней... Болей »
Альбом творчих робіт українського художника Опанаса Заливахи є першим виданням, котре в основному охоплює творчий спадок митця. Цей альбом є спробою поєднати ілюстрований каталог творчості Опанаса Заливахи з нарисами про історію та характер формування творчої особистості художника. Окрім того, в альбомі... Болей »
Мастацтва беларускіх дэкаратараў, вытокі якога бяруць пачатак у глыбокай старажытнасці, прайшло вялі-кі шлях свайго развіцця. Яно цесна звязана са шматвяковай гісторыяй тэатра, з выяўленчым мастацтвам, а таксама з кіно і тэлебачаннем, што ўзніклі значна пазней. Дэкарацыйнае мастацтва Беларусі развівалася... Болей »
Белорусский народный танец — белорусское народное танцевальное искусство, представленное в виде народного бытового или постановочного сценического танца. Белорусские танцы отличаются своей сформированностью и самобытностью. Исторические условия развития белорусского народа, постоянная борьба за сохранение... Болей »
У якасці лейтматыву і вядучай тэмы сёлетняга XVI ТРЫЯЛОГУ прапануем „тутэйшасць”. Якраз, у гэтыя дні спаўняецца 93 гады з часу завяршэння Янкам Купалам яго п’есы пад загалоўкам «Тутэйшыя». У 1922 годзе п’еса была надрукаваная ў часопісе «Полымя» а яшчэ праз 2 гады была паказаная на сцэне Беларускага... Болей »
ЛІТВА, МАЯ АЙЧЫНА? Гэтыя словы Адама Міцкевіча ведае і памятае бадай кожны паляк і многія беларусы. Я сам упершыню пазнаёміўся з «Панам Тадэвушам» у школьныя гады, але прачытаў твор даволі неахвоча, як усё, што робіцца паводле загаду, бо гэта быў абавязковы элемент школьнай праграмы. Тады не было і не... Болей »
Славутая медная грав’юра Альбрэхта Дзюрэра – „Адам і Ева ў раі” цудоўна ўпісваецца ў тэматыку нашага сёлетняга, трыялогавага зацікаўлення. Эдэн – райскі сад быў першабытным, самым лепшы і Божым уладкаваннем чалавека сярод усяго астатняга стварэння. Згодна Божаму Провіду, рай быў вытокавай Радзімай чалавека... Болей »